Historia

Polskie Towarzystwo Towaroznawcze powstało jako trzecie spośród działających w świecie tego rodzaju społecznych towaroznawczych organizacji naukowych. Jego powstanie zostało poprzedzone utworzeniem sekcji towaroznawstwa przy niektórych oddziałach wojewódzkich Polskiego Towarzystwa Ekonomicznego, których działalność utorowała drogę do założenia wyodrębnionej organizacji w jej obecnej formie.

Inicjatorami utworzenia Polskiego Towarzystwa Towaroznawczego i niestrudzonymi, pełnymi entuzjazmu działaczami byli profesorowie Mieczysław Mysona i Józef Iwiński. Potrafili oni zaszczepić swoje idee również innym aktywnym towaroznawcom polskim, dzięki czemu powstała grupa założycielska, która opracowała projekt statutu Towarzystwa i doprowadziła w dniu 4 września 1963 r. do jego zarejestrowania. Od tego też dnia rozpoczęło ono swą działalność. Na siedzibę naczelnych władz Towarzystwa, które zasięgiem objęło cały kraj, wybrano Kraków. W stosunkowo krótkim czasie utworzono osiem oddziałów Towarzystwa, a to: w Bielsku-Białej, Katowicach, Krakowie, Łodzi, Poznaniu, Sopocie, Szczecinie i w Warszawie, z których funkcjonują obecnie cztery: Krakowski, Morski, Poznański oraz Warszawski.  .

Kierunki działań w zakresie celów i zadań statutowych PTT

1. Inicjowanie, popieranie i współuczestniczenie w badaniach naukowych z dziedziny towaroznawstwa.
2. Popularyzacja wiedzy ekonomicznej.
3. Podnoszenie kwalifikacji zawodowych członków Towarzystwa.
   
   

Zadanie pierwsze realizowane było przez organizowanie sympozjów, konferencji i posiedzeń naukowych, udział w podobnych imprezach organizowanych przez inne towarzystwa lub instytucje w kraju i za granicą, rozwijanie nowych idei i koncepcji naukowych oraz dzięki publikacjom. Towarzystwo podejmowało badania na własną rękę, a także uczestniczyło w pracach badawczych prowadzonych przez inne instytucje naukowe. Były to często prace powstałe w obrębie szeroko zakrojonych prac instytucji rządowych i liczne ekspertyzy dotyczące jakości towarów.

Przykładem nowych koncepcji i idei może być lansowanie poglądu, że współczesne towaroznawstwo nie może ograniczyć się jedynie do badania i określania cech strukturalnych wyrobów, lecz wiedzę o towarach winno ujmować w pełnym cyklu ich „życia”, a więc począwszy od samej koncepcji, poprzez projektowanie, produkcję seryjną, handel i użytkowanie, na ich recyklingu lub kasacji skończywszy.

W 1967 r. Zarząd Główny PTT zorganizował całoroczny cykl referatów poświęconych problematyce  jakości towarów, który wygłaszany był przez najbardziej wtedy kompetentnych Autorów z kraju i z zagranicy. Cykl ten rozbudził w krakowskim środowisku towaroznawczym szczególne zainteresowanie tą problematyką, które trwa po dzień dzisiejszy. Z kolei ze środowiska krakowskiego zainteresowania te rozszerzyły się na cały kraj.

Dużym osiągnięciem był koordynowany przez prof. I. Dudę program badań podstawowych RPBP III 41 „System stymulacji i ochrony jakości produktów rynkowych”, w realizacji którego uczestniczyło Polskie Towarzystwo Towaroznawcze.

PTT w znacznym stopniu przyczyniło się do nowelizacji planów i programów nauczania towaroznawstwa i dyscyplin pokrewnych w szkolnictwie wyższym, w wyniku czego absolwenci kierunków towaroznawczych uzyskują od tego czasu tytuły zawodowe magistra inżyniera towaroznawstwa. Polskie Towarzystwo Towaroznawcze ma również swój udział w uregulowaniu statusu nauk towaroznawczych i wydzieleniu się ich w odrębną grupę nauk, co przesądziło o ustanowieniu stopni i tytułów naukowych w zakresie nauk towaroznawczych.

Dzisiejsze towaroznawstwo coraz wyraźniej, w ramach jego interdyscyplinarności, zazębia się z marketingiem, logistyką i ekologią, natomiast tradycyjne powiązania, głównie z chemią, fizyką, mikrobiologią i innymi dyscyplinami przyrodniczymi i technicznymi, aczkolwiek nadal w pełni aktualne, już nie wystarczają. 

Informację przygotowano na podstawie publikacji doc. M. Skrzypka wydanej z okazji 75-lecia Uniwersytetu Ekonomicznego w Krakowei